Posle oslobođenja od Turaka 1878 godine Vranje je postalo prvi najveći grad na granici između ondašnje Srbije i Otomanskog carstva.
Jedna od prvih fotografiija sa teniskih terena u Vranju
U Vranje su po službenoj dužnosti mnogi stručni kadrovi iz Srbije slati na službovanje da bi se organizovao normalan rad nove srpske državne vlasti, ali su istovremeno i Turci iz objektivnih razloga slali u Vranje neke svoje službenike višeg ranga kako bi se politički odnosi između dveju država normalizovali i razvijali u duhu međunarodnog prava.
Tako je, između ostalog, došlo i do toga da je Turska akreditovala jednog svog visokog činovnika - trgovinskog konzula sa sedištem u Vranju.
Zgrada u kojoj je tadašnji turski visoki službenik imao svoje sedište bila je u vlasništvu porodice „Butinac“ u Vranju, gde je danas zgrada bivše Robne kuće „Beograd“.
Taj turski konzul, nažalost zaborvvlenog imena, bio je čovek visokog obrazovanja i veoma korektan u ophođenju sa stanovništvom Vranja.
Međutim, pored svojih diplomatskih dužnosti, voleo je i da se bavi sportom-tenisom, što je u to vreme, pa uostalom i danas, predstavljalo odliku visoke društvene klase.
U to vreme nije bilo nikakvih sportskih terena u Vranju. Međutim turski konzul je podneo zahtev da mu se na nekom slobodnom prostoru u gradu obezbedi teren za tenisku igru.
Ondašnji oci grada Vranja, iz kurtoaznih razloga određuju prostor kod sadašnje gradske crkve na t.z.v. „Crkvenim baštama“, da konzul može sebi da izgradi tenisko igralište što on i čini.
Prva lopta „belog sporta“ počinje da leti na tom igralištu negde oko 1903. godine.
Igrali su konzul i osoblje Konzulata a tada mališani vranjski Marko Avramović, Đorđe Đorđević-Bonde, Dragoljub Mihajlović, Jordan Aćimović (kasnije sudije i lekari) gledaju sa čuđenjem i ushićenjem ovu do tada za njih nepoznatu igru.
Sakupljaju odbegle teniske lopte van igrališta i u duši duboko žele da i oni sami zaigraju ovu čudnovatu igru.
Dolaze zatim Balkanski ratovi i Prvi svetski rat, Srbija je pokorena. Vranje je okupirano od neprijatelja Bugara i Austrijanaca, te i nemačke vojske.
Mnogi austrijski i nemački oficiri koji su u tom ratu ranjeni, bivaju kao rekonvalescenti lečeni u Vranju.
Za njih je izgrađena u gradskom parku „kantina“ - dugačka drvena - montažna baraka na severnom delu parka.
Da bi se rekreirali, Nemci i Austrijanci su na jugozapadnom delu ovoga gradskog parka izradili, po svim propisima i jedno tenisko igralište (tamo gde je sada dečije igralište u blizini Gimnazije), pa su ovi rekonvalescenti uglavnom oficiri, počeli da igraju tenis.
Nastavak sledi…
Po kazivanju Jovice Avramovića, advokata iz Vranja
Priredio: Dušan Đorđević
Vrati se na kategoriju U fokusu
Vulgarni, uvredljivi i komentari u kojima se podstiče diskriminacija, mržnja ili nasilje, neće biti objavljeni. Mišljenja izneta u komentarima su privatna mišljenja autora komentara i ne predstavljaju stavove redakcije OK Radija.
