Po zavođenju diktature i uvođenja banovina, Vranje sa svojim srezom Pčinjskim postalo je deo Vardarske banovine čije je sedište bilo u Skoplju.
Prva vranjska vlada
Pored oblasne skupštine, kao osnovne upravne, sudske jedinice činile su opštine.
One su za Srbiju bile uređene Zakonom iz 1903. godine, a za celu zemlju tek 1934. godine.
Opština je svoje poslove obavljala preko opštinskog zbora, opštinskog odbora i opštinskog suda.
Opštinski zbor je predstavljao sazvani i konstituisani skup pravnih glasača, vrhovno telo koje je vršilo sve izborne funkcije.
Zbor je birao predsednika opštine, njegovog zamenika, kmetove, odbornike i opštinski sud. Da bi neko lice bilo izabrano za odbornika moralo je da plaća godišnji porez od tadašnjih 30 dinara.
Opštinski odbor bio je drugo vrhovno telo i nosilac niz vlasti u opštini.
Opštinski odbor birao je odbornike putem tajnog glasanja, a odbornik je morao imati najmanje 25 godina života.
Najvažniji pravni akt opštine bio je budžet koji je pravio opštinski sud, a odobravao ga opštinski odbor.
Bez saglasnosti Glavne kontrole države Srbije budžet nije mogao da se izvršava. Nadzornu vlast u opštini vršio je ministar unutrašnjih dela, a neposrednu sreski načelnik.
Trgovina, zanatstvo, industrija, privreda i poljoprivreda bili su privatna stvar građana u koju se opština nije mešala.
Opština je između dva rata imala svoju dobrovoljnu vatrogasnu četu čije su se prostorije nalazile između dveju zgrada stare vranjske Gimnazije.
Dobrovoljnu vatrogasnu četu opštine sačinjavali su: službenici, panduri, članovi sokolskog društva i drugi.
Izbori za odbornike opštine nisu prolazili bez svađa, tuča i obračuna.
U selo Rataje na vlasti su bile demokrate i njihov predsednik Stojan Šukar.
Radikali su svim sredstvima radili da zbace svoje protivnike i uspeli su pretnjama.
Kada je predsednik Stojan izgubio radikali su na kocima, koji su virili iz ograde od pruća oko njegove kuće, natakli kante, a onda potplatili decu iz sela da svom silinom udaraju i stave do znanja Stojanu da je njegovo odzvonilo.
U Donjem Stajevcu, promućureni ugledni domaćin, Stamenko Pešić, kao radikal dobio je izbore i 1935. i 1938. godine.
Kuća sa dućanom u kojoj je radio njegov brat Jovanče bila je pored puta i svi ugledni planinci koji su se vraćali sa pijace u Trgovištu morali su da prođu pored nje.
U dućanu je bilo raznog bakanluka, ali uvek je stajao obešen par belih opanaka, u to vreme ravno današnjim najskupljim cipelama.
Jovanče bi domaćine navraćao u dućan, služio rakijom i na polasku darivao levim opankom.
«Glasajte za bata Stamenka, pa kad pobedi dođite po desni opanak»!
Tada su porodice bile zadružne i glasalo se tako što bi domaćin uzjahao konja, a za njim po tridesetak članova u najboljem odelu krenulo za njim.
Glasali su kako naredi domaćin kuće.
Dušan Đorđević
Vrati se na kategoriju U fokusu
Vulgarni, uvredljivi i komentari u kojima se podstiče diskriminacija, mržnja ili nasilje, neće biti objavljeni. Mišljenja izneta u komentarima su privatna mišljenja autora komentara i ne predstavljaju stavove redakcije OK Radija.
